Uzun zamandır evde olmanın verdiği sıkılma ve bazı sebeplerden dolayı bunalma duygusuna daha fazla dayanamadım ve kendimi kitapçıya attım. Okunacak bir sürü kitabım var ama yine de elim boş dönmedim. Okumak zaten huzur veriyor da almak da benim için bir terapi gibi. Maaşa geçince zaten bir miktar paramı kitaba ayırma sözüm vardı kendime. Bunu yerine getirmenin gururu da yok değil.
Kitaplarım Canan Tan'ın Hasret'i. Ön okumasıyla zaten geleceğini haberdar etmişti. Canan Tan'ı ilk defa bu sene okumuştum, öğrencilerim istedi diye. Bunu da merak ettim. Ama benim tarzım mı, değil.
Diğer kitabım Hüsnü Arkan'ın Menekşeler Atlar Oburlar. Mino'nun Siyah Gülü'ne hep önyargılı davranmıştım ama çok beğenmiştim. Bu kitabını almış olmam da bunun kısmen göstergesi.
Ahmet Altan'ın da kitabı çıkmış. Onu da aldım: Son Oyun. Hiçbir fikrim yok, okuyunca anlayacağım.
Limonlu Pastanın Sıradışı Hüznü ise, sırf çerezlik kitap istediğimden. Okulda yoğun zamanlar geçirdiğimde edebi tarzda kitaplar ağır gelebiliyor. Bu yüzden keyifli bir kitap seçimi için tercihimi bu yönde kullandım. Kapak zaten çıtır. :)
Tatlı Bela da son zamanlarda reklamını çok gördüğüm bir kitap. Alıverdim.
Yaklaşık 12 kitabım okunmayı beklerken bunlar da rafımda yerlerini aldı.
Çok mutluyum.
Rahatladım.
Huzur...
Canan Tan sürekli aynı şeyleri yazıp duruyor çerezlik bir kitap. Diğerleri için yorumlarını beklicem. iyi okumalar sana
YanıtlaSilCanan Tan'ın diğer kitaplarına göre daha iyiydi bence. Tarihi olmasındandır belki, bilemiyorum. Nazan Bekiroğlu'nun Nar Ağacı'na benzettim ben.
YanıtlaSilDiğerlerini okuyunca yazarım inşallah.