Güle Güle 2011

Yeni mim konusu buldum ama kimse yazmadı. :( 

Aşk olsun a dostlar.

Neyse ben yazayım bari dedim, öyle başlasın. 

2012'den istedik istedik, bakalım 2011 bize ne vermiş. 2012 Mimimi okuyanlar bilir, "2011 Bana Ne Öğretti?" idi.

11 madde sunuyorum. Hepsi benim başımdan geçen olaylardan çıkardığım dersler değil elbette, tanık olduğum, gördüğüm durumlar da var.

1. Anladım ki, kısmetinde yoksa hiçbir şey olmuyormuş. Sen çalış, didin, kendini yıprat. Iı ııhh! Olmuyor, varsa nasibinde oluyor. Yoksa da ne bir ekmek ufağı ne bir su damlası boğazından geçer. Ama tabi, "kısmet" deyip yan gelip yatanlardan da olmamak lazım. Tedbir bizden, takdir Allah'tan. Her zaman.

2. Anladım ki, öyle herkese güvenmeyecekmişsin. Bu bilinen bir gerçek. Ama bende şöyle bir durum var, güvendiğim kişilere sonuna kadar güveniyorum. Nitekim sonunda beni yanıltanlar da oldu. Diğer taraftan hiç tanımadığım insanlara güvenim o kadar az ki. Yok hatta. Ama bir hareketleri, bir sözleriyle beni bundan pişman ettiriyorlar. Asıl güvenmem gereken insanların da onlar olduğunu görebiliyorum. Ve bunu görünce şaşırıyorum. Çünkü algımı o kadar kapatmışım ki. 

3. Anladım ki, insanlara öyle tepeden bakmayacaksın. Hooopp indiriverirler adamı. Böyle ortalarda "ben harikayım, her şey benim için, bir kendinize bakın" bakışlarıyla dolaşanların sonu belli. Özgüven iyidir, hoştur da bu kadarı fazla. 

4. Anladım ki, ne oldum delisi olmayacaksın. Görgüsüz olmayacaksın. Görmemişin biri... demesinler sana. Geçmişini unutup da insanlara "ezik" muamelesi yapmayacaksın. Buna bizzat tanık oldum, hadi hissettirilir de direkt "ezik" denmez be kardeşim. Ne bu ukalalık. Bir kendine bak sen. Senin çocuğun özel anaokuluna gidiyor, servise biniyor diye, devletin anaokuluna giden çocuğu hör görmek niye? Acayip insanlar yok değil. Komik, basit...

5. Anladım ki, elindeki  tüm fırsatları değerlendireceksin. Vakti zamanında kpss ile yatıp kalkarken yüksek lisans başvurularını kaçırmam affedilemez. Gireceksin tüm sınavlara, cebinde dursun. Gün geliyor işe yarıyor. Girmeyenden bir adım önde başlıyorsun bazı şeylere. Ya da saf saf bekliyorsun.

6. Anladım ki, İnsanları dış görünüşüne göre yargılamayacaksın. Bunu hepimiz içten içe -ister istemez- yapıyoruz. Ama an geliyor ki, hiç beklemediğin insanlar o kadar dolu dolu konuşuyor ki, ağzın açık sohbetini  dinliyorsun, Yaa, diyorsun, sen şimdiye kadar neredydin. Ya da tam tersi, adam sandığın insanların boş ötesi konuşması. Yazdıklarım hep bilinen şeyler ama tecrübe işte.

7. Anladım ki, her lafı her yerde konuşmayacaksın. Herkese söylemeyeceksin. Tutacaksın içinde, önemliyse. Bu yüzden konuşmayı sevmiyorum. Bana defalarca bu söylense de, sevmiyorum. Adamlar boş konuşurken ben hiç konuşmayım daha iyi. İyi bir dinleyiciyimdir aslında ben. Vakti zamanı gelince konuşurum elbet ama, yersiz de konuşmam. Mümkün olduğunca gereksiz konuşmalardan kendimi uzak tutmaya çalışıyorum.

8. Anladım ki, topluma karışacaksın. Ağzını açmasan da gireceksin farklı  ortamlara. Yaşam enerjini yeniliyor yaa. Yoksa tüm gün evde, kendini küflendiriyorsun, başka bir şey değil.

9. Anladım ki, arkadaşından aldığın kitabı okuduktan sonra geri getireceksin. (Mağdur benim.) Ya okudun götür işte, ne bekletiyırsun. Senin gibi okumak isteyenler de vardır belki. Bu sadece kitap için değil, emanet bir şeyler götürüldüğünde de geitirlmiyor. Denmiyor ki, "Şunumu getir." Ayıp. Yüzsüz olan biz oluyoruz.

10. Anladım ki, abartılı konuşmayacaksın. Aile faciasına bile sebep olabilir. Ne gerek var yaa?!! Üç duyduysan üçtür, onu beş yapmanın ne alemi var?!

11. Anladım ki, mime ben baş tutmayınca kimse yazmayacak. (Çok üzüldüm valla.)

 

Bu yazımı okuyan herkes mimlidir. Altını çiziyorum. Bu yazımı okuyan HERKES mimlidir. Ve 11 kişiyi mimlemekle de mükelleftir. Çünkü, takip etmediğim kişiler de okuyabiliyor, onlar da yazsın. Kısıtlamıyorum. Zaten kısa sürede dağılacağını düşünüyorum. (Ya da ilk mim faciam olur, elime yüzüme bulaştırırım. :p )

Sevgiler...