Huzur

Herkese selam!!

Buraya yazmaya başladığımdan beri bazı şeylerin değiştiğini hissettim. 

Öncelikle büyük bir farkındalık geliştirdim. 

Kendime vakit ayırmayı, zamanı daha iyi değerlendirmeyi, güzel-keyifli şeyler yapmayı, olumsuzlukları mutluluğa çevirmeyi öğrendim. Hala da öğreniyorum.

Düşünüyorum da, atanamadıktan sonra yani yazdan beri blog yazmamış olsaydım, nasıl olurdum. 

Kesinlikle çok bunalırdım. Yazarak rahatlayamazdım. Burada tanıdığım, okuduğum, takip ettiğim güzel dostları hayatta tanıyamazdım. Yeni hayatlar ve bambaşka şeyler keşfedemezdim. 

Bu yazım huzurum, keyfim adına sizler için dostlarım! 

Konuştuğum, konuşmadığım, takip ettiğim, sevdiğim,yakın bulduğum, yorum yazdığım herkes için.

Her biriniz bana hayatın farklı yönlerini gösterdiniz. 

Bu yolda benimle yol alan "can"lar oldunuz. 

Farkında olmasanız da elimden tuttunuz.

Özellikle bir aydır bunalımı atlattığımı düşünüyorum. 

Daha iç açıcıyım.

Biraz olsun kabullendim ve üstesinden geldim.

Sağlamlığım arttı belki de.

Fark edebilirsiniz.

Şu anda evde keyfim ve ben takılıyoruz.

Müziğim açık.

Sağlığım yerinde, evim var, karnım tok. 

Daha ne!!

Çok şükür.

Limonlu kekim ve de çayım.

Boğa burç'lu kupam ile.

Ne zamandır kullanmıyordum, özlemişim.

Kestane candır.

Kış belki bitmek üzere ama kestaneyi her zaman yerim. 

Son demlerinde keyfini çıkarmadan olmaz.

Kim bilir bir daha başka ne zaman yiyeceğim.

Blogumu takip edenler sanacak ki, amma yiyen bir kızım.

Ama aldanmayın  böyle görsellere.

Yapmayı daha çok seviyorum.

Ve abur cubur yemeyi daha çok seviyorum.

Bu yazım, huzurun simgesi.

Ve gelecek güzel günlere kucak açışım.

Güle güle depresif Firarî  Yolcu.

Elbet arada gelirsin ama daim olamazsın.

Sevgiler...

:)