6 Haziran 2012 Çarşamba

Bak, Ümit Kan Pıhtısı Rengine Döndü



Vakitsiz, sevilen bir şiirle yeniden karşılaşmak...


Şiirlerle, şiir geceleri, dinletileri ve sohbetleriyle dolu üniversiteye hayatının bitmesi...
Şiire vakit ayıramamak, her şeye olduğu gibi.
Bir tek kelimenin içine işlemesinin hissettirdiği ürpertinin eksikliği.
Daha neler "yokluk" tarafına geçti.
Samimiyet, masumiyet kopmakta mı birer birer?..
"Öfke", gerçekten "taş doğursa"...
Ya, "Ümit de kan pıhtısı rengine bürünürse sevdiğim."
Kelimeler diyarı da kirlenir, daha kaç kırık çentik atılır kim bilir...

Sen de Koş, Numan abim, Rabbimin cennetine koş.
"Ya ebabilleri gönder,
ya da bizi de oraya aldır..."













3 yorum:

  1. sen hep unutuyon beniiiiiii


    ama bende mimin vaaaaaar bari böleeee geeeel.
    :)

    YanıtlaSil
  2. şiri severim buda çok hoş. Bende beklerim.
    Görüşmek üzere
    www.bakbuharika.blogspot.com

    YanıtlaSil
  3. şiir geceleri severim diyim ben.
    :)
    e herşey bitiyor sona yeniden başlıyor döngü buuu.
    :)

    YanıtlaSil

Her fikir değerlidir.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...